Close

Sint Mozes de Zwarte

Sint Mozes was een groot Afrikaans heilige die als monnik in Egypte leefde.

Door op Gods woord te vertrouwen kan men hoop hebben, zoals de heiligen Sint Mozes en Sint Maria de Egyptische, die heilig werden nadat zij verlost waren en het heilige Bloed van de Messias aan het kruis waardig waren.

Sint Makarius heeft gezegd: “Je bent Gods dienaar, wees niet van iemand anders afhankelijk”.

Je moet jezelf kunnen veroordelen. Neem een heilige als voorbeeld. Sint Mozes de Zwarte is een goed voorbeeld van berouw.

Mozes de Zwarte, ook wel de Ethiopiër genoemd, werd in 330 geboren als slaaf van een rijke Egyptische overheidsfamilie, die hem wegstuurde omdat hij een dief en vermoedelijk moordenaar was. Hij werd de leider van een troep bandieten die de Nijlvallei onveilig maakten door angst en geweld te verspreiden.

Hij was niet erg zelfverzekerd en ontevreden over zichzelf en de dingen die hij deed dus begon hij zijn zoektocht naar de Enige Echte God van het Universum. Mozes dacht dat dit wellicht de zon kon zijn, maar een Koptische boer verwees hem naar de monniken die in de wildernis van de Skeet woestijn leefden. 

Op een keer voorkwam een blaffende hond hem zijn slag te slaan, dus bezwoer hij wraak op de eigenaar van de hond. Met het wapen in zijn mond zwom hij de rivier over naar de hut van de eigenaar. Deze werd weer gewaarschuwd door de hond en verstopte zich. De gefrustreerde Mozes slachtte toen een aantal schapen. 

In een poging zich te verstoppen voor de lokale overheid, dook hij onder bij een aantal monniken in een gemeenschap in de Skeet woestijn, vlakbij Alexandrië. Hun leven van toewijding en hun rust en tevredenheid bracht hem diep onder de indruk. Al gauw gaf hij zijn oude leven op en voegde zich bij de monnikengemeenschap te Skeet. 

Het kostte hem nogal wat moeite zich aan te passen aan de discipline van het monnikenleven. Zijn drang naar avontuur raakte hij niet kwijt. Toen hij in zijn cel aangevallen werd door een groep bandieten, verdedigde Mozes zich, overweldigde de inbrekers en sleurde hen naar de kapel waar de andere monniken in gebed waren. Hij vertelde de broeders dat hij dacht dat het niet christelijk zou zijn de dieven pijn te doen en vroeg hen wat hij met ze aan moest. De verbaasde dieven toonden berouw, bekeerden zich en sloten zich aan bij de gemeenschap. 


Mozes was gedreven in alles wat hij deed, maar werd helemaal ontmoedigd nadat hij tot de conclusie was gekomen dat hij niet perfect genoeg was.

Op een vroege morgen nam Sint Isidorus, de abt van de gemeenschap, broeder Mozes mee naar het dak en samen keken zij naar de eerste zonnestralen die over de horizon verschenen. Isidorus zei tegen Mozes: “Heel langzaam verdwijnt de nacht door de stralen van de zon en luidt de nieuwe dag in, dus, heel langzaan wordt men een perfecte bespiegeling (van Christus). 

Mozes bleek een waardig profetisch geestelijk leider te zijn. De abt droeg de broeders op om gedurende een bepaalde week te vasten. Sommige broeders kwamen bij Mozes en hij zette hen een maaltijd voor. Andere monniken meldden aan de abt dat Mozes het Vasten onderbrak. Toen zij Mozes daarmee kwamen confronteren veranderden zij van gedachten en zeiden: “Je hebt je niet aan een menselijk gebod gehouden om je aan het goddelijke gebod van gastvrijheid te kunnen houden.” Sommige zien dit voorval als één van de eerste toespelingen van Het Grote Vasten, welke zich omstreeks die tijd ontwikkelde. 

Toen een broeder een fout begaan had en Mozes werd uitgenodigd voor een bijeenkomst om een passende boete (straf) te bespreken, weigerde hij aanwezig te zijn. Toen hij nogmaals naar de bijeenkomst werd geroepen, droeg Mozes een lekkende kruik gevuld met water op zijn schouder. Een andere versie van dit verhaal vertreft een mand met zand. Hij kwam bij de vergadering en de andere monniken vroegen hem waarom hij die kruik droeg. Hij antwoordde’”Mijn zonden vallen achter mij en ik zie ze niet, maar vandaag moet ik de fouten van anderen beoordelen.” Toen zij dit hoorden vergaven de broeders de fout van de monnik. 

Mozes werd de geestelijk leider van de kolonie kluizenaars in de woestijn. Hij was inmiddels tot priester gewijd door de 23ste Paus, Paus Thaophelous. Toen hij ongeveer 75 jaar oud was, ongeveer in het jaar 407, werd bekend dat een groep afvalligen van plan was de kolonie aan te vallen. De broeders wilden zich verdedigen maar Mozes verbood het hen. Hij beval hen zich terug te trekken, in plaats van de wapens op te heffen. Hij bleef met 7 andere broeders achter en begroetten de misdadigers met open armen maar zij werden alle 8 gemarteld en vermoord door de bandieten.

In deze moderne tijd wordt Mozes gezien als de geweldloze apostel. 

Op 28 augustus herdenken wij het overgaan van deze heilige.

Moge zijn gebeden met ons zijn.